Filipijnen, Bohol, 25 februari 2009, reisdagboek 8

In een land met meer dan 7000 eilanden ontkomen wij niet aan strand en zee. Voor de verandering nemen wij in Panglao, een eiland in Bohol, een leuke bungalow in een tuin. Beneden is er een eigen open leefruimte met een bamboo bank en een hangmat, via een houten trap buiten klimmen wij naar onze slaapkamer, erg leuk. Wij nemen ieder een brommer taxi naar het strand. Wij bezetten een tafel bij een leuke strandtent. Eten, drinken, een duikje nemen en dan weer eten en drinken, wij zijn hier een dagje zoet mee. Wij nemen ieder een massage aan het strand!

Na Panglao nemen wij een tocht naar het binnenland van Bohol en bezoeken de Chocolate Hills. De aanblik is onwerkelijk, honderden perfect ronde heuvels bij elkaar. De heuvels zijn bijna identiek. Wij zullen denken dat mensen deze heuvels hebben gecreëerd, maar wie kan zoiets doen? Men beweert dat het natuurlijk is, maar hoe het kan weet niemand, men noemt het de Chocolate Hills. Verder bezoeken wij nog een oude kerk, een hangende brug en een opvangcentrum voor de Tasier aapjes. De diertjes lijken meer op Gremlins dan aapjes. Wij eindigen aan een resort aan de rivier Loboc. Hier slapen wij in een rieten hutje aan de rivier in een bos, weer iets anders dan zee en strand. In dit jungle resort wemelt het van de hagedissen en reuze mieren, gelukkig bijten ze niet. De vlinders maken het weer aangenaam.

De volgende dag gaat Hans een wandeling maken naar het nabij gelegen dorpje en de rijstvelden. Nien leest zijn laatste hoofdstukken van zijn boek!

Onze laatste dag in Filipijnen brengen wij door in Cebu, de tweede stad van Filipijnen. Wij gaan lekker shoppen. Morgen vliegen wij door naar Hong Kong.

Filipijnen, Port Barton, 20 februari 2009, reisdagboek 7

Wij hebben een boot gecharterd voor een bootrit van 5 uur van El Nido naar Port Barton. Tijdens het rit slaat de motor van het boot tientallen keren af, gelukkig weten de bootmannen telkens de moter weer aan de praat te krijgen. Onderweg zien wij groepen zilvere vissjes met vleugels, die laag over het zeewater vliegen, heel apart!

Wij checken in bij onze cottage, midden in een mooi aangelegde tuin vlakbij het strand. Als wij op het strand gaan wandelen komen wij meer lokale mensen tegen dan toeristen, het is hier heel relaxed. Als de zon ondergaat is het een mooi plaatje, iedereen maakt grettig foto's!

De volgende dag gaat Hans met een groep Fransen snorkelen, de snorkelplek heet Aquarium, dat zegt wel wat! Nien blijft alleen achter, eindelijk kan hij beginnen met het dikke boek.

Onderweg naar Puerto Princesa maken wij een tussenstop. Met een pendelbootje varen wij een grot in. Daarbinnen is het donker, de roeier annex guide schijnt lichten op vreemde druipsteenformaties, de een lijkt op een dinosaurus, de ander op een paddestoel. Er is een gezicht, met een oog en haren, er is ook een formatie die lijkt op een naakte vrouw, het heet Sharon, Sharon Stone. Wij zagen iets bewegen, het zijn zwaluwen, vertelt de guide, wij zijn gerust gesteld. Het is een 8 km lange ondergrondse rivier.

Wij hebben een rondje gemaakt in het noorden van Palawan, vanavond gaan wij vroeg slapen, morgen nemen wij het vliegtuig naar Cebu, op naar het volgende eilandengroep!

Filipijnen, El Nido, 17 februari 2009, reisdagboek 6

Wij nemen afscheid van Coco Loco eiland en gaan terug naar het "vaste land". Wij trekken verder op naar het noorden van Palawan. Hobbelend over de zandweg in een minivan komen wij uiteindelijk aan in El Nido.

El Nido ligt op een baai tussen de kliffen, voor de kust rijzen de karstensteen-eilanden loodrecht uit de zee. Wij wandelen in de nauwe straatjes met de winkeltjes, restaurantjes, cafetjes en hotelletjes. De sfeer is hier vredig.

De volgende dag gaan wij eilandhoppen. Op het eiland Miniloc varen wij de kleine en grote lagune op. Hans gaat weer snorkelen in het water, wij kruipen een grot in en komen aan de andere kant uit op geheime lagunes en strandjes. Op een ander eiland staat het witte strand in schril contrast met de zwarte, grillige karstensteen en groene palmbomen. Wij hebben onze vis bbq-lunch op een verlaten strand. In het heldere water gaan wij zwemmen en snorkelen. Wij zijn verbrand als wij weer terug gaan naar El Nido.

Filipijnen, Coco Loco island, 14 februari 2009, reisdagboek 5

Het is niet meer dan een dotje zand in de Filipijnse zee. Spierwit zand, kristalhelder zeewater, wuivende palmbomen, wij hebben een hutje pal aan het strand, het is hier super idyllisch.

Wij vliegen van Manilla naar Palawan, een eilandgroep aan het westen van de Filipijnen. Wij laten ons ophalen van het vliegveld, even een keertje geen uitzoeken hoe wij met het openbaar vervoer moeten. Na 3 kwartier varen komen wij aan Coco Loco eiland. Het is eenvoudig, 3 generators zorgen voor de stroom, de eenvoudige douche heeft alleen koud water, maar in de tropen is het meer dan voldoende.

Tien meter van het strand is een koraalrif, tropische vissen, zeesterren en kwallen. Hans doet zich goed aan met snorkelen, ik neem een duik in het azuurgroene zeewater. Wij eten drie dagen lang verse zeevruchten, heerlijk, al is het lastig om de krabben open te breken en de gegrillde garnalen te pellen.

Wij maken een rondje om het eiland... in 5 minuten!

Filipijnen, Manila, 11 februari 2009, reisdagboek 4

Ook de Amerikanen hebben hun sporen achtergelaten. Iedereen spreekt een mondvol Engels, wel met een accent. De bewegwijzeringen en verkeersborden zijn ook in het Engels en niet Filipijns, wie weet waarom? Wel zo makkelijk voor de toeristen. De informatie naar de toeristen is daarentegen spartaans. Er zijn weinig toeristen informatiecentra, en als er een is, dan kunnen zij nog minder informatie geven dan de Lonely Planet.

Vanuit Manilla maken wij een tripje naar het Hidden valley springs resort, wij zijn toe aan wat ontspanning. Het resort ligt midden in het oerwoud, tijdens een wandeling komen wij reuze bomen tegen die heel oud moeten zijn, ook onze kamerplanten zijn hier te vinden, alleen in reuze formaat! Aan het eind van de wandeling lopen wij om een bergwand heen, voor ons staat de hidden waterfall, aan het einde van een kloof. Na de mini wandeling kleden wij ons om, wij komen hier voor de warme bronnen. Midden in de natuur zijn een paar baden aangelegd, het warme water wordt omgeleid, een van de baden is een natuurlijke whirlpool. Wij zitten ook onder een aangelegde waterval, voor een natuurlijke waterkracht massage, heerlijk!

Na een dagje shoppen maken wij nog een trip naar de Taal vulkaan, de kleinste vulkaan ter wereld, als een eiland staat hij midden in de Taal meer. Wij varen met een outtrigger, een gemotoriseerde boot met zijspannen, naar de vulkaan. Aan land huren wij 2 paarden, voor Nien is het de eerste keer op een paard. Wij rijden over zandpaden naar de top van de vulkaan, gelukkig is de vulkaan niet voor niets de kleinste vulkaan. Onderweg zien wij dampen uit de grond stijgen. Wij komen aan bij een smaragdgroen kratermeer, en midden in het kratermeer: een klein eiland!

Filipijnen, Banaue, 7 februari 2009, reisdagboek 3

Ons openbaarvervoermiddel wordt steeds primitiever, van Sagada naar Bontoc gaan wij met een jeepney, een naar Amerikaanse militaire jeep gemodelleerd busje, opgeleukt met felle kleuren en kitscherige schilderingen, met veel chroom details en te grote koplampen. Als de jeepney vol is en de chauffeur besluit om te vertrekken komen er nog 2 toeristen aanrennen, koffers verschuiven en zij gaan mee. Onderweg stopt de jeepney voor nog meer mensen, het is iedere keer verbazingwekkend hoe het allemaal lukt om de mensen mee te nemen. In Bontoc stappen wij over op een oude bus met kleine banken, die ons uiteindelijk naar Banaue brengt. Banaue is beroemd om de meer dan 2000 jaar oude rijstterrassen en de in de omgeving levende bergstammen, één van de stammen is de beruchte koppensneller stam, wij zijn gewaarschuwd!

Als wij aankomen in Banaue regent het de hele dag, en waarschijnlijk ook de hele nacht. De volgende dag sluiten wij aan bij een groep Filipinos, Amerikanen en Canadezen, wij maken een jeeptocht naar een dorp en uitzichtpunten van de prachtige rijstterrassen. In de mist zien de terrassen heel mystiek uit. Gezien het slechte weer besluiten wij de nachtbus te nemen terug naar Manilla.