Chili, 28 november 2007, reisdagboek 9

Punta Arenas, Puerto Natales, Torres del Paine, alle namen beginnen nu te leven. Wij hebben een lange dag om van Punta Arenas naar Torres del Paine nationale park te reizen, met een tussenstop bij Puerto Natales. Wij hebben een futuristisch ogende dome (een iglo tent) bij het Ecocamp, de dome heeft een houten vloer, tussen de tentdoeken zijn er isolatiematerialen en een bed met termo-deken: warme slaap verzekerd! Het waait hier vaak, een Ecocamp-medewerker vertelt ons dat de dome een windsnelheid van 240 km p/u kan weerstaan, de hoogst gemeten windsnelheid is 180 km p/u geweest, als bewijs waait het die avond enorm: een stormachtige wind (80-100 km p/u) en regent het hard, onder de geluiden van klapperende tentdoeken en tikkende regen slapen wij door.

De volgende dag begint het met zon, de wind is komen te liggen. Na het ontbijt regent het weer, afgewisseld met harde wind en weer stralende zon, Torres del Paine is berucht om de wind en het wisselvallige weer. De massieve granieten bergketen heeft de beroemde granieten bergtoppen in de vorm van de hoorns en de Torres, de toren, loodrecht staande granieten bergtoppen, priemend in de lucht. In de middag maken wij een boottocht over het meer Lago Grey, wij gaan de Grey gletsjer bekijken. Het begint nu serieus te regenen en de wind steekt op. Kletsnat gaan wij aan boord van de navigatieboot, wij vragen ons af waar zijn wij aan begonnen om in dit weer een boottocht te maken, wij vertrouwen er op dat de bootmaatschappij weet dat dit veilig is. Iedereen zitten braaf op het binnendek. Als de ijsschotsen en ijsbergen langsdrijven leeft iedereen weer op, met regenjas en camera gaat iedereen het bovendek op. Teruggekomen zijn de camera´s nat!

De volgende dag waait het weer behorig, wij maken ons op voor een ermabelijk weer, eenmaal vertrokken klaart het helemaal op. Wij gaan vandaag op zoek naar de flora en fauna, bij de 2 uur durende wandeling begint iedereen uit te pakken, het is droog en de wind is er niet, in onze t-shirts is het aangenaam, het onvoorspelbare weer is bevestigd.

Chili, 25 november 2007, reisdagboek 8

Op het allerlaatste moment kunnen wij nog onze avondvlucht naar Punta Arenas wijzigen in een dagvlucht. Punta Arenas ligt helemaal in het zuiden van Chili, het is zonnig, 13 graden, maar af en toe als een wind opsteekt is het behoorlijk koud, wij zijn voorbereid, want we hebben op een markt voor ieder een muts gekocht.

Wij denken een kleine nederzetting aan te treffen, maar Punta Arenas is een grote stad, met een winkelstraat en veel statige, toch beetje vervallen Europese gebouwen. Het lijkt op een Spaanse stad, er is zelfs een paleisje, wie haalt het in zijn hoofd om zo´n stad te bouwen in het verre, koude zuiden! Op straat is er weer een festival, podia met live bands en overal mensen.

Wij klimmen een hogerop gelegen uitzichtpunt, op een bord zien we dat we zo´n 13000 km van Nederland vandaan zijn.

Torres del Paine: Here we come!

Chili, 24 november 2007, reisdagboek 7

Wij worden afgezet door de chauffeur van het resort bij de busstation, na 3 dagen genieten van niets doen in Puyehue gaan wij verder afzakken naar het zuiden, onze bestemming: Puerto Varas. Wij kopen 2 kaartjes voor omgerekend 1,50 euro per kaart voor de luxe toeristen bus, de concurrentie is groot, het lijkt wel dat er elke minuut een bus vertrekt naar Puerto Varas, luxe toeristen bussen van 3 verschillende maatschappij en een heleboel lokale kleine bussen. Goedkoop is het wel door de vrije markt, maar efficient is het niet, de bussen zijn maar half vol.

In Puerto Varas hebben wij weer een hostal, na dagen restaurants besluiten wij weer zelf te koken, in de keuken van de hostal is het weer gezellig druk, Emma, de Engelse versie van de Nederlandse Sophie dient zich aan, baan opgezegd, appartement opgezegd en 6 maanden rondtrekken in Zuid Amerika, een Nederlands stel maakt ongeveer dezelfde reis als ons maar dan omgekeerd, wij wisselen informatie uit, zij gaan morgen weg, dus wij mogen hun halve pakje rode wijn, halve pakje witte wijn en een flesje olie hebben.

De volgende dag begint met een buitje, het is gelijk flink koeler, wij nemen een boottrip naar een verborgen dorpje Peulla, dat alleen per boot te bereiken is -via een prachtig groen meer- om verborgen dorp dient ontdekken te worden denken de meeste mensen, het is heel erg druk op de boot. Door de bewolking is de groen van het meer een beetje af, de prachtige besneeuwde vulkaan Osorno is beperkt zichtbaar achter de bewolking, het is jammer, maar de route is ontzettend mooi, veel watervallen, groene bergen met op de achtergrond de besneeuwde bergen in de wolken, en samen met andere honderden toeristen hebben wij het verborgen dorpje ontdekt!

Aan de Pan American highway van Alaska tot Chili komt een einde bij Peurto Montt, 20 km verder van Peurto Varas, de Chilenen plakken nog een Chiloe trail bij na de ferry, Chiloe is een groot eiland aan de Grote oceaan, maar hier houdt de weg echt op! Op de ferry naar Chiloe is het koud, wij blijven toch op het bovendek, turen naar de zee, wij worden beloond met een paar pinguins, zeehonden, boven ons vliegen nog een reeks pelikanen. Chiloe eiland doet ons erg aan Europa denken, groen en glooiend, visserdorpjes en bossen, het landschap is anders dan het vaste land, met de vulkanen en meren.

In het hoodstad Castro van Chiloe bezoeken wij een hele bijzondere kerk, geheel gebouwd uit hout, compleet met houten pilaren en gebogen plafond. Midden op het eiland zien wij in de verte, ja hoor: een beneeuwde vulkaan!